به نظر می‌رسد سیلویو برلوسکونی سیاست‌مدار راست‌گرای ایتالیا، و نیکلاس مادورو، رییس‌جمهور چپ‌گرای جدید ونزوئلا در هر مسأله ای با هم اختلاف نظر داشته باشند در شیفتگی به زنان زیبا و انتخاب آنها به عنوان وزیر با هم توافق دارند.
انتخاب یک شمشیرباز زن به عنوان وزیر ورزش ونزوئلا توسط نیکلاس مادورو رئیس جمهوری سوسیالیست ونزوئلا حاشیه‌های زیادی را به دنبال داشته است.
دولت ونزوئلا در حالی “آلخاندرا بنتیس” را به عنوان وزیر ورزش انتخاب کرد که این شمشیرباز زن از نظر حرفۀ قبلی اش و به خاطر اظهارنظرهای عجیبیش معروف است.
آلخاندرا تنها یک ورزشکار نیست. او مدلی است که بارها عکسش بر روی مجله‌ها چاپ شده. تنها با جست‌وجوی نام او در اینترنت می‌توان به تصاویرنیمه برهنه او می‌رسید.
این شمشیرباز ونزوئلایی پیش از این در اظهارنظری جنجالی گفته بود: “هوگو چاوز باید سیلویو برلوسکونی را الگوی خود قرار دهد.”
انتخاب “آلخاندرا بنیتس” به عنوان وزیر ورزش ونزوئلا واکنش‌های زیادی را به دنبال داشت. برخی به شدت از حکومت ونزوئلا انتقاد کرده و آلخاندرو را مناسب چنین پستی ندانستند. در مقابل بعضی به حمایت از این ورزشکاران پرداختند چرا که او را شخصیتی باسواد و فرهنگی دانستند.
آلخاندرا فارغ‌التحصیل رشته دندانپزشکی در مقطع کارشناسی و عضو پارلمان ونزوئلاست. او سابقه حضور در بازی‌های المپیک را دارد.
دولت محمود احمدی‌نژاد روابط بسیار گرمی با رئیس جمهوری پیشین ونزوللا داشت.
احمدی‌نژاد اواخر فروردین ۱۳۹۲ پس از باز گشت از ونزوئلا درجمع خبرنگاران تاکید کرده بود: ونزوئلا متحد بزرگ ایران بوده و خواهد بود.
رییس‌جمهور با بیان این که ونزوئلا متحدی بزرگ برای ایران بوده و خواهد بود، گفت: در سفر به ونزوئلا اعلام شد که باور داریم که ملت ونزوئلا راه پیشرفت را ادامه خواهد داد و مطمئناً ملت ایران برای همیشه در کنار ونزوئلا و همه ملل استقلال‌طلب حضور خواهد داشت. او روابط بین ایران و ونزوئلا را بسیار مستحکم و رو به گسترش توصیف کرد و گفت: سفرهای متقابل و حضور و اعلام همبستگی رهبران کشورهای مستقل در مقاطع حساس، تاثیر بسیار مهم و آشکاری بر تعمیق و گسترش روابط ملت‌ها با یکدیگر دارد و همین عامل باعث تعمیق و گسترش بیش از پیش روابط ایران و ونزوئلا شده است.
ونزوئلا و ایران دو کشور متحد در سازمان کشورهای صادر کننده نفت اوپک هستند و بدون تردید جزو بزرگترین دارندگان ذخایر نفت و گاز جهان هستند.
تهران و کاراکاس با وجود فاصله جغرافیایی ۱۴ هزار کیلومتری بیش از هر کشور دیگری با یکدیگر نقاط مشترک دارند، این اشتراکات در سال‌های اخیر و در دوران ریاست جمهوری هوگو چاوز به گونه‌ای رشد یافته است که بدون تردید می توان گفت اکنون همکاری‌های دو کشور با مرگ وی متوقف نخواهد شد.
دوران مناسبات گرم ایران و ونزوئلا از سال ۲۰۰۱ آغاز شد، توسعه سریع روابط دو کشور با ابتکار دولت وقت ایران و قبول تعهدات کلان مالی، عملا از سال ۲۰۰۶ آغاز شد. چاوز برای نخستین بار در سال ۲۰۰۱ به ایران سفر کرد و انگیزه دیدار خود را فراهم ساختن زمینه برای صلح، عدالت، امنیت و پیشرفت در قرن ۲۱معرفی کرد.
روابط تجاری ایران و ونزوئلا به طور پیوسته افزایش یافته است و دو کشور فعالیت‌های اقتصادی مشترکی را در بخش‌های مختلفی از جمله انرژی، کشاورزی، ساخت مسکن، و زیرساخت‌ها آغاز کرده اند. تا دسامبر ۲۰۰۸، ارزش کل پروژه‌های اقتصادی که توسط کارخانه‌های ایرانی در ونزوئلا انجام گرفته است به حدود ۴ میلیارد دلار می رسد. در سال ۲۰۰۷، ایران ایر، با همکاری کنویاسا، پرواز تهران‌کاراکاس را از طریق دمشق برقرار ساخت. برقراری یک خط منظم هواپیمایی میان تهران و کاراکاس در سال ۲۰۱۰ راه اندازی شد.
ونزوئلا و ایران هر دو از کشورهای منتقد عملکرد نهادهای بین المللی مالی همچون صندوق بین المللی پول و بانک جهانی محسوب می شوند. دو کشور در سال ۲۰۱۰ یک بانک توسعه مشترک را با سرمایه اولیه دویست میلیون دلار تاسیس کردند .
یک مدل، وزیر ورزش ونزوئلا بزرگترین متحد ایران شد
No comments:
Post a Comment